ഇരുപത്തി രണ്ട്

കൊടകര പുരാണം - പ്രകാശനം
ഒരു ബ്ലോഗര്‍ എന്ന നിലയില്‍ പോയ വാരത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനമായ സംഗതി വിശാലന്‍റെ പുസ്തക പ്രകാശന ചടങ്ങ് തന്നേയായിരുന്നു. സാഹിത്യലോകത്തിന് ബ്ലോഗില്‍ നിന്നും അച്ചടി മഷി പുരട്ടിയ ആദ്യ സംഭാവന. ഏവരുടേയും മനസ്സിനെ തൊട്ടു തലോടുന്ന, ജീവിതത്തിലെ പച്ചയായ അനുഭവങ്ങള്‍ ചിരിക്കാനറിയുന്നവനെ പൊട്ടിച്ചിരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് കുറിച്ചു വെച്ച വിശാല മനസ്കനെന്ന സജീവന്‍റെ, ആ വരികള്‍ നിഷകളങ്കമായ ചിരിയോടെ ഏറ്റു വാങ്ങിയ പ്രോത്സാഹനം നല്‍കിയ ഇന്‍റര്‍ നെറ്റ് വായനക്കാരുടെ, ബ്ലോഗര്‍മാരുടെ ഒരു വലിയ സ്വപ്ന സാക്ഷാത്കാരം - അതു തന്നെയാണ് അന്നു നടന്നത്.

പുറമേ നിന്നു നോക്കി കാണുന്നവന് ഒരു പക്ഷെ, ഇത് വെറുമൊരു പുസ്തക പ്രകാശന ചടങ്ങ് മാത്രമായി തോന്നിയേക്കാം. പക്ഷെ, കാലങ്ങളായി ഈ ദിവസത്തിനായി കാത്തിരുന്ന ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ക്ക് അതൊരു പ്രകാശന ചടങ്ങിലുപരി മറ്റെന്തെല്ലാമായിരുന്നു. ചടങ്ങുകളുടെ പടങ്ങള്‍ പടയിടം ബ്ലോഗിലുണ്ട്.

തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടവ...
കാര്യങ്ങള്‍ എല്ലാം ഒത്തു വന്നാലും ചില സംഗതികള്‍ നടക്കാതെ പോവും. ചില കാര്യങ്ങളില്‍ നമുക്ക് തോന്നാറില്ലേ കുറച്ച് കാശുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ അതിങ്ങനെ വരില്ലായിരുന്നു, അല്ലെങ്കില്‍ അങ്ങിനെ ചെയ്യാമായിരുന്നു എന്നൊക്കെ. പക്ഷെ, കൈ നിറയെ കാശുണ്ടായാലും അത് നടന്നെന്നും വരില്ല. തീര്‍ച്ചയായും ഇതിനെ ദൈവത്തിന്‍റെ തീരുമാനം എന്നേ (ഞാന്‍) വിളിക്കൂ... മറിച്ച് ചിന്തിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അവരവര്‍ക്ക് വിടുന്നു.

വിശാലന്‍റെ പുസ്തക പ്രകാശനത്തിന്, ചടങ്ങ് തുടങ്ങുന്നതിനും ഒത്തിരി മുന്‍പു തന്നെ ഞാന്‍ കുടുംബസമേതം അവിടെ എത്തിയിരുന്നു. ഓടി നടന്ന് പടങ്ങളും പിടിച്ചു... പക്ഷെ, എന്തോ ആവശ്യത്തിന് പുറത്ത് പോയ എനിക്കും എന്‍റെ ക്യാമറയ്ക്കും ആ ഒരു നിമിഷം - ‘പ്രകാശനം നിര്‍വ്വഹിക്കുന്ന’ ആ നിമിഷം മിസ്സായി. കയ്യടി കേട്ട് ഓടി വരുമ്പോഴേക്കും അത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ‘അപ്പു’വിനും അത് കാണാനൊത്തില്ല. അവിടെയുണ്ടായിരുന്നിട്ടും മറ്റുള്ളവര്‍ എടുത്ത ഫോട്ടോകളിലൂടെ മാത്രമേ എനിക്കാ ചടങ്ങ് കാണാനൊത്തുള്ളൂ - ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള മറ്റു ബ്ലോഗര്‍മാരെ പോലെ.

തുട്ടുകള്‍...
കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഷാര്‍ജയിലേക്ക് പോകുന്ന വണ്ടിയില്‍ ടിക്കറ്റെടുത്തതിന്‍റെ ബാക്കി കോയിന്‍സ് നല്‍കിയതിന് ഒരു യാത്രക്കാരന്‍ ചൂടാവുന്നത് കണ്ടു. കോയിന്‍സേ തരികയുള്ളൂ എന്ന വാശിയില്‍ വണ്ടിക്കാരനും. ചില്ലറ കയ്യില്‍ കൊണ്ടു നടക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്(!) മാത്രമോര്‍ത്ത് ബഹളം വെയ്ക്കുന്ന അവരറിയുന്നുണ്ടോ ഓരോ തുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കാന്‍ ബദ്ധപ്പെടുന്നവന്‍റെ കഷ്ടപ്പാടുകള്‍.

പാച്ചുവിന്‍റെ ലോകം...
ഞാനെന്തോ വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അപ്പുറത്ത് നിന്നും അഗ്രജ ഏതോ ഒരു പാട്ടിനെ ‘കൊല്ലുന്നത്’ കേട്ടു... ഒപ്പം പാച്ചുവിന്‍റെ റിക്വസ്റ്റും...

‘ഉമ്മാ... പ്ലീസ് പാടല്ലെ... പാച്ചൂന് ഒറങ്ങണം...’

അഗ്രജ നിറുത്തുന്ന മട്ടില്ല...കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പാച്ചു വന്നു എന്നോട് പരാതി പറഞ്ഞു... വളരെ വിഷമത്തോടെ തന്നെ...

‘ഉപ്പാ... ഉമ്മ പാട്ട് പാടി പാച്ചൂനെ ഒണര്‍ത്തി...’