ആഴ്ചക്കുറിപ്പുകള്‍ 60

എനിക്കു പഴഞ്ചനായാല്‍ മതി!
മിനിയാന്നു് ഓഫീസില്‍ നിന്നും തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു് പോകുന്ന വഴി, ഷാര്‍ജ ബാങ്ക് സ്ട്രീറ്റിലെ വഫ സെന്‍ററിനു മുമ്പിലെത്തിയപ്പോള്‍ ഏഴോ എട്ടോ വയസ്സു പ്രായം വരുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടി കടന്നു പോയി. തൊട്ടപ്പുറത്തു് ഫോണ്‍ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരുത്തന്‍ ഈ കുട്ടിയെ നോക്കുന്ന നോട്ടം, അയാളെ ഒരു പുഴുത്ത പട്ടിയെ പോലെ തോന്നിപ്പിച്ചു. പ്രായത്തിലും കവിഞ്ഞ ശരീരപ്രകൃതിയുള്ള ആ കുട്ടി ധരിച്ചിരുന്നതു് വളരെ ഇറുകിയ വസ്ത്രങ്ങളായിരുന്നു. അയാളുടെ കാമക്കണ്ണുകള്‍ കുറേ നേരം ആ കുട്ടിയെ പിന്തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. അയാളെ തറപ്പിച്ചു നോക്കി പ്രതിഷേധിക്കാനേ എനിക്കായുള്ളൂ, മനം നിറഞ്ഞ പിരാക്കും.

ഒട്ടും തന്നെ സംസ്കരിക്കപ്പെടാത്ത സംസ്കാര സമ്പന്നതയില്‍ മയങ്ങിയിരിക്കുന്നവരാണു നമ്മള്‍. വളരെ വികസിച്ച സമൂഹത്തിലാണു നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്നതെന്നു പറയാനും എഴുതാനും പറ്റുന്ന പരുവത്തിനപ്പുറം നാം ഒന്നുമായിട്ടില്ല. എല്ലാതലത്തിലും വികസനം സംഭവിക്കുന്നതു പോലെ തന്നെ നീചപ്രവൃത്തികളും അതിന്‍റെ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളും വികസിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കാര്യത്തില്‍ ആരേയും നമ്മള്‍ വിശ്വസിക്കരുതു്. നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ സുരക്ഷിതത്വമാവണം എല്ലാറ്റിലും വലുതു്. നമ്മള്‍ കണ്ണുമടച്ചു് വിശ്വസിക്കുന്നവരാകാം ചിലപ്പോള്‍ ഏറ്റവും അപകടകാരികള്‍. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പു് കൂട്ടുകാരനോടൊത്തു അയാളുടെ സഹോദരന്‍റെ വീട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍, ഒരേ കുടുംബം പോലെ അവരുടെ കൂടെ ഷെയര്‍ ചെയ്തു താമസിക്കുന്നവരുടെ അഞ്ചോ ആറോ വയസ്സു വരുന്ന കുട്ടിയെ മടിയിലിരുത്തി വൃത്തികേടിനു ശ്രമിച്ചു എന്‍റെ അന്നത്തെ കൂട്ടുകാരന്‍. അന്നേരം ആ അച്ഛനുമമ്മയും ഉച്ചയുറക്കത്തിലായിരുന്നു!. അന്നവന്‍റെ മുഖമടച്ചു് ഒന്നു കൊടുക്കാനും ആ സൌഹൃദം വലിച്ചെറിയാനും കഴിഞ്ഞു.

പ്രിയപ്പെട്ട മാതാപിതാക്കളെ, നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍, അവര്‍ നമുക്കേ കുഞ്ഞുങ്ങളാകുന്നുള്ളൂ. പെണ്ണെന്നു കേട്ടാലേ ഉദ്ധരണം സംഭവിക്കുന്നവനു അവളും, ശുക്ലസ്ഖലനത്തിനു് ഹേതുവാക്കുന്ന ഒന്നുമാത്രമാണു്. അവന്‍റെ കാമക്കണ്ണുകളില്‍ നിന്നു് അവളെ രക്ഷിക്കാന്‍ ബാധ്യസ്ഥര്‍ നമ്മള്‍ മാത്രമാണു്. ലോകത്തിലെ നിയമസംഹിതകളോ അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളോ നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ രക്ഷിക്കില്ല, അതിനു നമുക്കു മാത്രമേ കഴിയൂ. അവരെ മാന്യമായി വസ്ത്രം ധരിപ്പിക്കാം, അവരെ തനിയെ പുറത്തു വിടാതിരിക്കാം, അപരിചിതരായ ‘അങ്കിളു’മാരുടെ അടുത്തു തനിച്ചു വിടാതിരിക്കാം... ഇതിന്‍റെ പേരില്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ നമ്മളെ പഴഞ്ചനെന്നോ യാഥാസ്ഥിതികനെന്നോ ഒക്കെ വിളിച്ചോട്ടെ, ആ വിളി നമുക്കഭിമാനത്തോടെ ആസ്വദിക്കാം, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞതു്... നമ്മുടെ മക്കള്‍ ഒറ്റയ്ക്കൊന്നു പറക്കാനാവുന്നതു വരെയെങ്കിലും.

* * * * * *

ചെരണ്ടത്തൂര്‍ നാട്ടുകാരെ, ഷഹാനയുടെ ഘാതകനെ ദയവായി കൊല്ലരുതു്. അയാളുടെ ഓരോ അവയവവും ചുറ്റിക വെച്ചടിച്ചുപരത്തിക്കോളൂ, പക്ഷെ... അയാളെ കൊല്ലരുതു്... അതയാളെ രക്ഷപ്പെടുത്തലാവും...!